به نظر می رسد همزمان با تغییرات و اصلاحات نسبتاً وسیع منطقه ای در حاکم نشین «توفارقان» در اواسط دهه دوم قرن حاضر و ایجاد و تأسیس ادارات جدید و تغییر نام توفارقان به «آذرشهر » فعالیت نهاد شهرداری ماماقان شروع شده است ، بقایای چوبهایی که تا این اواخر در سر کوچه ها و یا پیچها بر دیوارهای کاهگلی محلات قدیمی به چشم می خوردند یادگاری از سیستم روشنایی آن دوره بوده که شبانگاهان فانوسهای روشن را به آنها آویزان و سحرگاهان آنها را پایین می آوردند .
         اما دامنه آشفتگیهای جنگ دوم جهانی و تحولات بین الملی در سال 1320 از طریق مرزهای شمالی و غربی سایه به درون گسترانیده است و سرزمین ما به دلیل محاسبات استراتژیکی بین المللی به اشغال درآمده و بساط شهرداری ممقان نیز برچیده شده است ، سرانجام بعد از پشت سر گذاشتن دهه پر ماجرای 20 ، ممقان به طور رسمی به سال 1336 در دوره استــــانداری گلشـایئـان صاحب شهــــرداری گردیده و آقای «موسی شه پناه» به عنوان اولین شهردار و آقای « حاج حسین صائغی ممقانی» به عنوان اولین رئیس انجمن شهر به امور شهری می پردازند و از آن زمان به بعد حدود 25 نفر شهردار یا کفیل پشت میز شهرداری ممقان نشسته اند که تجربیات هر کدام شنیدنی و قابل تأمل می باشد ، طولانی ترین مدت تصدی شهرداری در قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی مربوط به آقای «فضلعلی عباسی» و بعد از انقلاب به آقای «جواد حاجی زاده» می باشد .
    ممقان امروز با جاذبه های فراوان طبیعی و فرهنگی خود با یکشنبه بازار و چهل مسجدش و با بیش از 80 رشته قنات تاریخی و بقایای آسیابهای مربوطه و غیره  از یک طرف و به عنوان مرکز تولید و ارائه خدمات فنی و تخصصی و صنایع گوناگون از طرف دیگر پتانسیل های لازم برای توسعه هر چه بیشتر برخوردار بوده و نیاز مند مشارکت تمام عوامل اجتماعی جهت برنامه ریزی شهری است و با تأسیس بخشداری ممقان و جایگاه خاص آن در نردبان مشارکت با شورای اسلامی شهر و شهرداری مرحله مشخص و با اهمیتی بوجود آمده که آثار آن کاملاً ملموس می باشد . خلاصه امید است که این سطور مختصر در معرفی سیمای ممقان برای مشتاقان مفید واقع گردد .